Bugün tarif yok! İçinizi burmaya geldim sadece. İstemeyen okumasın…
Annenin ölmesi…
Bütün arkadaşlarının annelerinin, hatta annen yaşındaki kişilerin annelerinin hala yaşadığını gördüğünde neden ben diye isyanın, nefretin, sonra da bu düşüncenden duyduğun utancındır. Annen 50 yaşında öldüğü icin, 30 yaşına geldiğinde kendine 20 yıldan fazla ömür biçememendir. Ölümünden 9 yıl sonra bile, biri anneni sorduğunda daha dün ölmüş gibi göz yaşlarına boğulman, ve bunu görenlerin bu kadar zaman sonra hala acının nasıl bu kadar diri olduğunu anlayamaması, yaşamayanın anlayamayacak olmasıdır. Hayat devam edecek, alışacaksın tesellilerine inat hayatın kaldığı yerden devam etmemesi başka yola sapıp ordan devam etmesi ve hiç bir şeyin eskisi gibi olmaması, alışamamandır. Hamile kaldığında ona koşup müjdeyi veremediğinde boğazındaki düğümdür. Kızını herkes birilerine benzetirken senin onun yüzünde hep anneni aramandır. Telefonda babanın “gitti” dediği anın zihnine mıh gibi çakılı kalması, olmadık yerde onu baştan baştan yaşamandır. Onu bir daha hiç göremeyeceğini bilmek, daha kötüsü rüyanda gördüğünde ise o rüyaların hep kabus olması, uyandığında gözlerinin yaş icinde olmasıdır. Rüyada sevdiğinin öldüğünü görüp uyanınca rüyaymış diye rahatlanir ya, ama iste senin her uyandığında annenin hala ölü olmasıdır. Annen düğününde hasta olduğu ve ondan 1 hafta sonra da öldüğü icin gelin, düğün, düğün fotoğrafları vs hepsinden nefret etmendir. Teyzenin aynı anne gibi kokması ona sarıldığında gözlerini kapatıp annene sarıldığını hayal etmendir. Seninse annene cok benzemen bu yüzden teyzenin sana baktıkca hep anneni hatırlaması, gözlerinin dolmasıdır. Onunla daha fazla zaman geçirmediğin, kızdırdığın, üzdüğün zamanlara hayıflanman, neden bir kere bile seni seviyorum demediğin icin icinin burkulmasıdır.
Seni çok seviyorum anne…
